عضو شورای گروه پژوهشی مطالعات سیاسی، مرکز مطالعات آفریقا، دانشگاه تربیت مدرس، ایران، تهران ، nj.poresmaili@gmail.com
چکیده: (1796 مشاهده)
با استناد به «گزارش سالانه شاخصههای شکنندگی دولت» که توسط «صندوق صلح» از سال 2006 تا 2023 ارائه شده است، این مقاله استدلال میکند که لیبی در زمان فروپاشی دولت، مصداقی از یک دولت شکستخورده و یا فروپاشیده نبوده است. اگرچه همه دولتهای جهان، حدی از ضعف و ناتوانی در تأمین و تحقق کارویژههای اصلی خود دارند، اما رتبه لیبی در دوره قذافی، به نسبت سایر کشورها، رتبهای نبوده است که بتوان آن را مصداقی از یک دولت شکننده در نظر گرفت. ضرورت اصلاح ادبیات تولیدشده، نگارنده را بر آن داشت به دنبال پاسخ به این پرسش باشد که چرا دولت پساقذافی لیبی به سمت یک دولت فروپاشیده سوق یافته است؟ ضمن اهمیت و اولویت دادن دلایل داخلی این موضوع بر دلایل منطقهای و بینالمللی، در این مقاله استدلال میشود که ناتوانی دولت در استفاده انحصاری از زور؛ نقش سیاسی اسلامگرایان در حکومت لیبی؛ نقش مقامات پیشین لیبی در حکومت جدید؛ گروههای تروریستی با مشی اسلامگرایی مانند داعش و القاعده؛ نقش اسلام در قوانین و زندگی سیاسی و اجتماعی کشور؛ اختلاف بر سر نوع ساختار سیاسی حکومتی؛ اختلافات مربوط به سیستم انتخاباتی؛ چگونگی تخصیص کرسیهای کنگره ملی به نمایندگان و شیوههای انتخاب یک نهاد جدید برای تدوین قانون اساسی، ازجمله مهمترین دلایل سوق یافتن دولت لیبی به سمت یک «دولت فروپاشیده» است.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
جغرافیای سیاسی دریافت: 1402/4/4 | پذیرش: 1402/11/24 | انتشار: 1402/1/10